Οι μονάδες μανιταριών πλευρότους πριν το 2003 ήταν  μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού . Η ετήσια κατανάλωση έφτανε περίπου τους 500-600 τόνους.

Σήμερα , οι μονάδες μανιταριών ξεπερνάνε τις 40 με ετήσια δυνατότητα παραγωγής άνω των 2500-3000 τόνων (μόνο η δική μας εταιρεία έχει δυνατότητα παραγωγής 1300 τόνων)  ενώ η ετήσια κατανάλωση φτάνει περίπου τους 1500- 2000 τόνους. Η αύξηση στην κατανάλωση είναι περίπου 300%  και στην παραγωγή είναι της τάξης του 400% !!!

Εντυπωσιακά τα νούμερα εάν δούμε ότι η  ευρωπαϊκή τάση ανάπτυξης της μανιταροκαλλιέργειας παρουσιάζει τα τελευταία 20 χρόνια μια άνοδο της τάξης του 5-6% το έτος που εναρμονίζετε απόλυτα με την αύξηση του βιοτικού επιπέδου.   Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτά θα έπρεπε και η Ελλάδα  ακολουθώντας την αύξηση αυτή  να παράγει  σήμερα (2012-2003= 9χρόνια ) (600 τόνους Χ 9 χρόνια Χ 6% ανά έτος) +600 = 924 τόνους / έτος αντί για 2500 τόνους !!!

Πολύ απλά σας ενημερώνουμε ότι θα ήταν τουλάχιστο άτοπο και υπερβολικό να δημιουργηθούν νέες μονάδες παραγωγής οι οποίες θα έκλειναν πριν καν ξεκινήσουν να λειτουργούν .

Επιπροσθέτως, σε όλη αυτή την αλματώδη εξέλιξη της μανιταροκαλλιέργειας δεν έγινε κανένας προγραμματισμός , δεν χρηματοδοτήθηκε κανένα πρόγραμμα για μείωση κόστους παραγωγής, δεν επιδοτήθηκε κανένα σημείο κόστους της παραγωγής , δεν έγινε καμία προώθηση του προϊόντος  όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη προκειμένου να πετύχουν αυτό τον ρυθμό ανάπτυξης του 5-6%  .

Το μοναδικό που στην πραγματικότητα  έγινε ήταν η ασύστολη και απροβλημάτιστη εκμετάλλευση της όντως πρωτοποριακής αυτής εξάπλωσης του δορυφορικού συστήματος καλλιέργειας  προκειμένου να πείσουν για την στροφή σε «νέες πρωτοποριακές καλλιέργειες» εντάσσοντας εκεί και τα μανιτάρια . Λησμόνησαν όμως να πουν ή δεν μπήκαν στον κόπο να δουν ότι  το μανιτάρι δεν είναι «ΝΕΑ»  καλλιέργεια αλλά προϊόν βαθιάς επιστημονικής γνώσης και αγώνα δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα που  κορυφώθηκε ύστερα από έτη απωλειών πόνου και ζημιών πολλών ελλήνων μανιταροπαραγωγών .

ΠΡΟΣΟΧΗ : Η καραμέλα των «νέων  πρωτοποριακών καλλιεργειών» σε αντικατάσταση των παραδοσιακών καλλιεργειών απλά είναι μια καιροσκοπική και επικίνδυνη λογική που αποπροσανατολίζει την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ .